4.

- Co to jest? - wyszeptałam stojąc sparaliżowana przez strach.
- Właśnie w tym problem. Nie mam pojęcia. - Nico mówił przez zaciśnięte zęby.
- Może to po prostu nietoperze, dlaczego mamy zakładać, że to coś złego? Może to jakieś przyjazne i dobre stworzenia, które są tu po to, aby nam pomóc przezwyciężyć strach, a nie go wywoływać.
- Denn, jeśli te stwory są tu po to, aby nas wystraszyć to chyba im się nie udało. Przynajmniej z tobą. - wzdycha Nico.
- Dlaczego tak sądzisz? Może jestem najbardziej przestraszona z nas wszystkich, nie wiesz tego i czuję, że się nie dowiesz. Przynajmniej ja ci tego nie powiem...
- Przymknij się na chwilę!
- Przed chwilą prawiłeś Ally wykład na temat nierządzenia się, a teraz sam zaczynasz? Piękny przykład braciszku. - Ally? Nikt nigdy nie zdrabniał mojego imienia.
- Denn... Bądź cicho... - wyczuwam w jego głosie napięcie, więc rozglądam się wokół siebie. Otaczają nas dziwne stworzenia o głowach wilków, tułowiach żółwi i łapach geparda. Z tyłu ciała mają coś na kształt końskiego ogona.
- Co to jest? - pytam tak cicho, że wątpię iż mnie usłyszeli.
- Machatiopsy. - mówi Nico, ale to nie wiele wyjaśnia, Denn chce zrobić ruch w kierunku Nica, ale on to wyczuwa i syczy.
- Ani kroku, jeśli się poruszysz natychmiast zaatakują.
- Więc co robimy? - pytam choć nie mam ochoty robić cokolwiek, chcę tylko już obudzić się z tego okropnego snu.
- Alyson, stoisz najbliżej bagaży, jesteś od nich daleko? - pyta Nico jest odwrócony do nas plecami, więc nie może nic widzieć.
- Myślę, że dałabym radę do nich sięgnąć. - wyczuwam co planuje zrobić i cieszę się, że stałam tak blisko półki skalnej, na której leżą nasze rzeczy.
- Dobrze. Będziemy musieli działać szybko jeśli nie chcemy być posiekani na kawałki. Ally, z bocznej kieszeni mojego plecaka powinien wystawać czerwony kawałek papieru.
Widzisz go? - pyta Nico, a ja kiwam głową, ale przypominam sobie, że mnie nie widzi.
- Tak.
- Okay, to jest opakowanie od pastylki. Gdy będę ci kazał musisz ją natychmiast wziąć. Rozumiesz?
- Tak, ale dlaczego po prostu nie zmienicie się w smoki i ich nie rozszarpiecie? - zadaję mu dość logiczne pytanie.
- Właśnie to zamierzamy zrobić, lecz te stwory od razu wyczują twoją słabość i zaatakują ciebie. Gdy weźmiesz pastylkę masz chwilę żeby złapać się Denn, ona stoi bliżej ciebie.
- A co będzie potem?
- Twoje ciało zastygnie w takiej pozycji na dwadzieścia minut, a ty zaśniesz. Dzięki temu choćby nie wiem co nie spadniesz z Denn.
- Dobrze. - zgadzam się. - Robiłeś to kiedyś?
- Taaa... Milion razy. - mruczy pod nosem. - Przygotuj się. - dodaje głośniej.
- Jak mam się przygotować? - pytam.
- Tylko byś pytała. - wzdycha i bezwiednie podnosi rękę, a po chwili zdaje sobie sprawę z tego co zrobił. Nie ma czasu czekać na sygnał!
Łapię plecak i drżącymi rękoma wydobywam pastylkę i rzucam się w kierunku Denn-smoka.
"Raz kozie śmierć" myślę, połykam tabletkę i ostatkiem sił wdrapuję się na fioletowego smoka.