Prolog

Kobieta tuli w ramionach morskookie dzieciątko.

- Jest taka piękna.

- Owszem, ale pamiętaj, że tu nie zostanie. - przypomina jej mężczyzna stojący obok łóżka, a za razem ojciec dziecka. Oczy matki, które są w tym samym kolorze co jej dziecka momentalnie zachodzą łzami.

- Nie chcę, nie mogę na to pozwolić. - szepcze tak, aby nikt jej nie usłyszał.

- Jest taka malutka, nawet jak na noworodka. - mężczyzna delikatnie dotyka dziecka, jakby bał się, że maleństwo zaraz się rozpadnie.

- To prawda, jest drobna, lecz to nie zaprzecza temu, że jest silna. - mówi osoba w czarnej pelerynie zakrywającej twarz, która pojawiła się w pokoju nie zauważona przez nikogo. - Już czas. - oznajmia.

- Pozwólcie mi się z nią pożegnać. - kobieta mocniej przyciska do siebie dziecko, jakby próbowała je ochronić przed złem.

- Masz trzy minuty. - tajemnicza postać dotyka włosów dziewczynki, a wraz z dotykiem na karmelowych włosach dziecka pojawia się czerwone pasemko.

Wszyscy wychodzą i matka z córką zostają same w ogromnym pokoju.

- Nie pozwolę cię skrzywdzić. - szepcze niemowlakowi do ucha, po czym szybko wstaje z łóżka i podbiega do ściany, która pod jej dotykiem otwiera się ukazując długi korytarz. W środku stoi sześcioletnie rodzeństwo: fioletowooka blondynka i chłopiec, którego włosy są tego samego koloru co jego siostry z jedną różnicą - na końcówkach przechodzą w jasnybrąz. Ma dziwne oczy, jedno czarne niczym słoma, a drugie ogniście pomarańczowe.

- Dbajcie o nią. - kobieta co parę sekund spogląda na drzwi, po chwili całuje małą i podaje ją dziewczynce. Chwilę stoi w bezruchu, aż zdejmuje naszyjnik i wręcza chłopcu.

- Niech ma po mnie jakąś pamiątkę. Rodzeństwo kiwa głowami i w tym momencie ktoś po drugiej stronie drzwi zaczyna w nie pukać, a po chwili łomotać.

- Czas się skończył! Oddawaj małą!

- Biegnijcie i nie oglądajcie się za sobą! - zdruzgotana matka zamyka ścianę dotknięciem i otwiera inną ścianę. W tym momencie do pokoju wpada straż. Kobieta rzuca się w tunel, lecz wszyscy biegną za nią, z przejścia dochodzą krzyki. 

Aż nagle wszystko cichnie.

_________________________________________________________________________________

Dajcie znać jeśli spodobał wam się prolog ;)

LeaAuroraSara